Fundacja Arka

Pieczyska k./ Bydgoszczy, n. Zalewem Koronowskim, 14-21 X 2009

Teksty Agnieszki Polityka
uczestniczki Spotkania integracyjnego osób niepełnosprawnych,
zorganizowanego przez Fundację Arka - Bydgoszcz

Na pokładzie ARKI znalazłam się po raz pierwszy. To już miesiąc mija od zakończenia Spotkania Integracyjnego w Pieczyskach, a we mnie pozostały piękne i niezatarte wrażenia z tego pobytu. O konkursie literackim Fundacji Arka dowiedziałam się przy okazji szukania dla siebie turnusu rehabilitacyjnego. Lubię pisać, więc zabrałam się do pracy dwa tygodnie przed upływem terminu składania prac. Na początku lipca dowiedziałam się, że znalazłam się w gronie laureatów, jednak sierpniowy wyjazd nie dojdzie do skutku ze względów finansowych. Jest cień szansy, że odbędzie się jesienią. Przyznam, że trochę mnie to podłamało, ale miałam iskrę nadziei, że uda nam się spotkać, poznać no i oczywiście uczestniczyć w wybranym przez siebie warsztacie. Tak też się stało.

14 października 2009 r. zawitaliśmy na Ziemi Koronowskiej w Pieczyskach. W pięknie położonym Ośrodku ? WDW ?Żagiel?. Nieopodal jezioro i las skąpany w jesiennych barwach. Walory krajobrazu nie tylko zachęcały do codziennych spacerów, ale myślę, że były dużą inspiracją dla członków warsztatu fotograficznego prowadzonego przez p. Janusza Michalskiego. Dowodem na to są powstałe piękne prezentacje slajdów.

Jednak po kolei. Po przedstawieniu się, zapoznaniu z kadrą i ze sprawami organizacyjnymi nastąpiło uroczyste i wzruszające wręczeniu nagród. I przystąpiliśmy do pracy.

Ja wzięłam udział w warsztacie wokalno- muzycznym prowadzonym przez p. Ludmiłę Małecką. Zajęcia były bardzo ciekawe. Na początku dowiedzieliśmy się ile strun ma fortepian, a ile strun (głosowych) człowiek. Potem uczyliśmy się układać odpowiednio wargi, ruszać językiem, zwijać go w tzw. ?rurę?. Śmiechu było co niemiara. Następnie żeńska część naszego zespołu odkrywała, że ma przeponę :);. W kolejnych dniach uczyliśmy się wyraźnego artykułowania głosek oraz próbowaliśmy się rozśpiewać. Pani Miłka wykazała tu anielską wręcz cierpliwość :);. I wreszcie przyszedł czas na interpretację wybranej piosenki. Część z uczestników wykazała niemały stopień umuzykalnienia, ale traktowaliśmy te zajęcia jak świetną zabawę. Przygotowywaliśmy się też do wspólnego wykonania piosenki ?Tak łatwo żyć, tak trudno żyć??, która była piosenką finałową spektaklu galowego.

Drugim warsztatem, w którym uczestniczyłam były zajęcia teatralne prowadzone przez p. Janusza Kowalskiego i p. Zbyszka Wróbla. Pan Zbyszek okazał się charyzmatycznym ?dowódcą? pełnym niekonwencjonalnych pomysłów, a p. Janusz stonował gorącą atmosferę. Większość z osób biorących udział w tych warsztatach zagrała w zabawnych skeczach odgrzebanych na potrzeby spektaklu. Nie zapomnę ?walentynkowego? skeczu odegranego przez Basię i Darka. Po prostu dali z siebie wszystko.

Nie próżnowali też uczestnicy warsztatów tanecznych prowadzonych przez p. Danutę Kapczyńską. Wdzięk, płynność ruchów tancerzy, piękne, kolorowe stroje jak i świetnie dobrane rekwizyty np. wachlarze. Wszystko dopracowane do ostatniego szczegółu. Mieliśmy okazję zobaczyć ten pokaz tańców w pięknej oprawie muzycznej (m.in. Greka Zorby i tradycyjnej muzyki żydowskiej) podczas koncertu finałowego. Zapierało dech w piersiach.

Jednak najbardziej zapracowaną grupą wydawała się grupa dziennikarzy pod wodzą p. Hanny Kaup. Podpatrywanie naszych wysiłków, dziesiątki przeprowadzonych wywiadów, tworzenie i redagowanie ?Pieczyskarki?, praca po godzinach. Nie wyglądało to na zabawę, ale myślę, że uczestnicy tych warsztatów są dumni ze swojego profesjonalizmu.

Sam koncert finałowy odbył się w przeddzień wyjazdu - 20 października. Tak się ładnie złożyło, że był to dzień urodzin p. Basi Olszewskiej, dlatego też Jej zadedykowaliśmy ten spektakl. Była niezmiernie wzruszona. Efekt naszej pracy będziecie mogli zobaczyć na płycie wydanej, mam nadzieję niebawem, przez ARKĘ.

Nie samymi warsztatami żyje człowiek :);. Wieczory spędzaliśmy na zabawach integracyjnych, konkursach, opowiadaniu dowcipów, podziwianiu kolorowych mandali, zabawach tanecznych z piękną muzyką dla wszystkich. Były też ważne i ciekawe spotkania z psychologiem (z powołania) - p. Anią Strojną. A przede wszystkim poznawaliśmy się. I rozmawialiśmy, rozmawialiśmy, rozmawialiśmy. Po prostu gadu, gadu nocą :);.

Wierzę, że znajomości tu zawarte nie tylko zapadną w pamięć, ale będą kontynuowane w codziennym życiu.

Od początku spotkaliśmy się z miłym przyjęciem i serdeczną atmosferą. Jak tylko poznałam ?głównodowodzące? projektu ? p. Basię Olszewską i p. Ewę Pacek zniknęły moje wszelkie obawy dotyczące nowego miejsca. I nawet niegroźne poparzenie rąk nie było mi w stanie popsuć nastroju. Spotkałam się z niespotykaną dotąd troskliwością ze strony pielęgniarki - p. Ewy Kwiatkowskiej, która od rana do wieczora czuwała na straży, abym przypadkiem nie zrobiła sobie dziury w ręce :);. Troska p. Basi, która zawiozła mnie do przychodni jak i kolegów i koleżanek też nie jest bez znaczenia.

Bardzo spodobało mi się to, że organizatorzy zadbali o nas w sposób kompleksowy zapewniając większości osobom transport do (odległych) Pieczysk. Część z nas mogła zabrać ze sobą opiekuna. Sporo uwagi poświęcono zakwaterowaniu uczestników, tak aby każdy z nas mógł czuć się komfortowo i bezpiecznie. Zadbano także o sferę duchową uczestników zapewniając nam uczestnictwo w niedzielnej Mszy świętej.

Pobyt na Arce dał mi tyle radości, że nawet trudno opisać... Przez trzy dni śpiewałam bez przerwy :);. Zastanawiam się jak to możliwe, by w jednym miejscu skupiła się tak zgrana, oddana i niezmordowana kadra. No i wspaniali uczestnicy...

DZIĘKI WAM ZA WSZYSTKO I MAM NADZIEJĘ DO ZOBACZENIA ZA ROK W PIECZYSKACH!

Agnieszka Polityka