Fundacja Arka

CUDA

Łyk energii, łyk humoru, cud dobroci, ciepło serca, garść radości hej do przodu z Arką wszak zawsze tak trzeba.

Tegoroczne spotkanie w Fundacji Arka po raz kolejny zbudowało mosty porozumienia między dwoma światami sprawnych i (nie)pełnosprawnych, gdzie granice inności powoli się zacierają. Od dziewięciu lat Fundacja zaprasza na swój pokład ludzi z pasją, podaje im dłoń aby mogli tę pasję pielęgnować, doskonalić czy odkrywać. Pełnomocnik Fundacji Pani Barbara Olszewska ma „nosa do ludzi” dar, aby nie tylko ich odnaleźć, ale także co najważniejsze zmotywować do aktywności. „Kiedy mi się już tak bardzo, bardzo nie chce jechać prawie 300 km do Bydgoszczy na spotkanie moja mama ma na mnie sposób, zawsze powtarza; jeśli nie chcesz tego zrobić dla siebie, zrób to dla Fundacji. Mama dobrze wie jak bardzo ładują mnie Nasze spotkania, otrzymuję tam przecież zastrzyk dobrej energii co najmniej na sześć miesięcy. ” Mówi jedna z podopiecznych Arki.

Warto wierzyć w cuda i realizować marzenia przez 8 lat realizacji konkursów literackich pod wspólnym tytułem odkrywamy Świat Osób Niepełnosprawnych, w głowach organizatorów kiełkował pomysł, aby podsumować te osiem wydawnictw jednym dużym wydarzeniem artystyczno – kulturalnym. W tym roku ziarno dało owoce i w dniu 25.09.2013 w Miejskim Centrum Kultury w Bydgoszczy miała miejsce premiera spektaklu pt. Wychodzimy z Cienia w reżyserii Zbigniewa Wróbla aktora Teatru Śląskiego w Katowicach. Scenariusz spektaklu oparty został na tekstach zawartych w publikacjach konkursowych cyklu „Odkrywamy Świat Osób Niepełnosprawnych”. W spektaklu wystąpili członkowie Fundacji z całej Polski, gościnnie spektakl współprowadzili Antoni Szpak i Marek Sobczak z Kabaretu Klika, którzy od lat współpracują z Fundacją, a oprawę muzyczną przygotowała Ludmiła Małecka wokalistka zespołu Moment z Bydgoszczy.

W dniach 23 – 26 września 2013 zaproszeni na pokład Arki zwarci i gotowi stawili się uczestnicy warsztatów artystycznych z całej Polski. Program spotkania jak to bywa w Arce był mocno napięty, bo czasu mało a w środę ważny dzień i nie można przecież rozczarować zaproszonych gości. Zresztą arkowicze już tak mają, że jak coś robią to na 1000 %.

PONIEDZAŁEK

Na poniedziałkowej kolacji przedstawiono zebranym Krzysztofa Głombowicza, znanego sportowca i dziennikarza, który zgodził się na krótką konferencję. Ba krótka to ona miała być z założenia jednak troszkę się przeciągnęła do późnego wieczora, a Pan Krzysztof okazał się ciepłym, uśmiechniętym człowiekiem, o ciekawej osobowości chwytającym życie za bary pomimo przeciwności. Rozmowa z Panem Krzysztofem pomogła zmotywować się uczestnikom do pracy.

WTOREK

Cały wtorek upłynął na gorączkowych przygotowaniach do spektaklu: miały miejsce ostatnie indywidualne poprawki, konsultacje z reżyserem, podział na role i pierwsze próby.

Dla niektórych z uczestników, organizatorzy przygotowali warsztaty malarskie, a zaproszenie do współpracy przyjął Pan Waldemar Zyśk z Bydgoszczy. Podczas kilku godzinnej zabawy kształtem i kolorem amatorom plastykom udało się stworzyć obraz tęczówki oka, która przedstawiała ich marzenia, plany i dążenia tzn. ich własny kolorowy świat.

ŚRODA

Środa była dniem wyjątkowym, długo wyczekiwanym i przygotowywanym - dniem premiery. Poranek był rześki, a dzień zaczął się bardzo wcześnie. Już po 9;00 wszyscy pojawili się w progach Bydgoskiego Centrum Kultury. Na ścianach atelier widniały fotografie arkowiczów. Z wystawy pn. Przekraczyć Siebie, która stała się poniekąd tłem do spektaklu. Na fotografiach została w sposób interesujący i oryginalny pokazana codzienna aktywność osób z niepełnosprawnością. Miała za zadanie zachęcić widza premiery do wejścia w ten „inny świat…”

Po chwili reżyser poprosił wszystkich na próbę generalną, światła, mikrofony mikroporty, gotowe. Przerwa była krótka - łyk zimnej wody, dwa głębokie wdechy, kopniak na szczęście i na scenę. Podczas próby chętni mogli pozwiedzać Bydgoszcz w towarzystwie współpracownika Fundacji fotografika Pana Janusza Michalskiego.

Dwie i pół godziny strzeliło jak z bicza, nie raz miałam ciarki i łza się kręciła, innym chyba też się podobało bo długo bili brawo i gratulowali artystom.

Wieczorem przy kolacji wszyscy nie mogli uwierzyć, że się udało doprowadzić do finału i wygrali dużą bitwę. Przez ostatnie miesiące ciężko pracowali indywidualnie w swoim miejscu zamieszkania, a na zebranie spektaklu w całość był w sumie jeden dzień.

CZWARTEK

Wygląda na to, że tegoroczna trzynastka nie jest dla Fundacji pechowa. Rano wszyscy powoli się rozjeżdżają każdy w swoją stronę, mocno wierząc, w to że wkrótce się spotkają.

Od lat patrząc z boku na działania Fundacji gdy myślę o tym co dziś zobaczyłam jestem już pewna, że nic nie dzieje się przypadkiem, i że tam wysoko w chmurach puścił do nich oko, a czasem pewnie pokiwał palcem Pan Andrzej Jakubiczka. Dziennikarz wieloletni współpracownik Fundacji, który pomagał uwierzyć w siebie nie jednej osobie z pokładu czarodziejskiej Arki.

Bydgoszcz 2013 - Marta Pietrzyk